Mehmet Günyeli "DERVİŞLER" serisinde bir "inanç hiyerarşisi"ni ön plana çıkarıyor. İnançların insanları eşitleme hedefini ve bir ve bütün olma amacını benimseyen ruhunu fotoğraflarında estetik bir yücelişe doğru taşımayı ihmal etmiyor. Bu da onun fotoğraflarının, dinsel mistisizmi törensel bir disiplin ve uyumlu bir görsellik içinde bütünlemesine kaynaklık ediyor. Mevlevi dervişler, bulundukları mekana inanç dolu bir atmosfer yayıyor, bu bütünleşmenin ritmini sanki tüm evrene mal eder gibi bize solutuyor.

Mehmet Günyeli'nin fotoğrafları, alışılagelmiş mevlevi görüntülerinin çok ötesinde, yani dönmek suretiyle bir devinim oluşturan derviş imgesinin hayli dışında, özellikle etkili bir geometriyi öne çıkaran bir bakış açısını sergilemekte. Baş'ların sıra halinde dizildiği bir anlatıma odaklanan Günyeli, dervişleri çevreden soyutlanmış birer figür olarak bu geometriye katkı yapan bir boyuta taşıyor. Mistik bir duygu dinamizmini alabildiğine güçlendirmeye çalışırken, geleneksel kültürümüzde bir "realite"olarak kabul gören "Alevi semahları" ve Muharrem törenleri"ndeki kitlesel inanç ritüellerini çağrıştıran bir yığınsallığı sergilemekten de uzak kalmıyor.

Mehmet Günyeli; din, mistisizm ve inanç okyanusunda, dansı hem tanrısal bir yakarış, hem de dünyevi bir eylem haline getirmekten kaçınmamış. Hepimizi transa geçmiş birer derviş misali fotoğrafların gerçeküstücü atmosferine hapsediyor. Günyeli, evrenin renkli yüzüne sığınmak yerine, buna koşut bir tercihi öne çıkarıyor, çalışmalarını siyah beyazın düşsel boyutlarından yararlanarak bize sunuyor. Kamerasını "inancın dansı"na tanık yapan, onu dervişlerle eylem birliği içinde olan bir işbirlikçi gibi kullanmaktan haz alıyor.